Σε σύγκριση με τα περισσότερα χημειοθεραπευτικά σχήματα, η ακτινοθεραπεία ενέχει μικρότερο κίνδυνο λοιμώξεων για τους ογκολογικούς ασθενείς. Ωστόσο, η ακτινοθεραπεία συνδυάζεται μερικές φορές με χημειοθεραπεία, οπότε ο συνολικός κίνδυνος λοίμωξης είναι αθροιστικός. Στις περιπτώσεις όπου ένας ασθενής αντιμετωπίζεται μόνο με ακτινοθεραπεία, ο κίνδυνος λοίμωξης εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Σε αυτούς περιλαμβάνονται η συνολική δόση ακτινοβολίας, το θεραπευτικό σχήμα, το ανατομικό τμήμα του σώματος που θεραπεύεται και το μέγεθός του. Αυτό οφείλεται είτε στην επίδραση της ακτινοθεραπείας στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, ιδίως στα λεμφοκύτταρα, είτε στη βλάβη που προκαλείται από την ακτινοβολία στους βλεννογόνους.

Υπάρχουν επίσης έμμεσοι παράγοντες που συμβάλλουν στη βλάβη από την ακτινοθεραπεία, όπως προηγούμενες λοιμώξεις στον ασθενή και συννοσηρότητες, όπως ο διαβήτης, που μπορεί να έχει ο ασθενής. Ορισμένοι ασθενείς με ακτινοθεραπεία είναι πιο επιρρεπείς στις λοιμώξεις.

Η θεραπεία αυτών των λοιμώξεων είναι μια δύσκολη διαδικασία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι ασθενείς με ακτινοθεραπεία, όπως και οι περισσότεροι ογκολογικοί ασθενείς, επισκέπτονται συχνά χώρους που σχετίζονται με την υγειονομική περίθαλψη, οπότε οι λοιμώξεις τους συχνά προκαλούνται από πολυανθεκτικά βακτήρια. Επιπλέον, είναι πιθανό το αντιμικροβιακό φάρμακο που χορηγείται για την εντοπισμένη λοίμωξη να είναι περιορισμένο στην αποτελεσματικότητά του, επειδή διακόπτεται η παροχή αίματος στην ακτινοβολημένη και μολυσμένη περιοχή.

Το Τμήμα Λοιμωδών Νοσημάτων του Γερμανικού Ιατρικού Ινστιτούτου, σε συνεργασία με το υπερσύγχρονο Τμήμα Ακτινοθεραπείας, προσφέρει τις καλύτερες επιλογές για τη διάγνωση και τη θεραπεία των λοιμώξεων σε κάθε ασθενή που υποβάλλεται σε ακτινοθεραπεία.