Τα ουδετερόφιλα είναι ένας τύπος λευκών αιμοσφαιρίων που παίζει καθοριστικό ρόλο στην άμυνα του οργανισμού, ιδίως κατά των βακτηρίων και των μυκήτων. Η ουδετεροπενία εμφανίζεται όταν κάποιος έχει πολύ λίγα ουδετερόφιλα στο αίμα. Αυτό μπορεί να οφείλεται είτε σε κάποια ασθένεια (π.χ. καρκίνο ή αυτοάνοσο νόσημα) είτε, συνηθέστερα, στη θεραπεία μιας ασθένειας, όπως η χημειοθεραπεία για τον καρκίνο. Η ουδετεροπενία είναι συνήθως αναστρέψιμη, είτε αυθόρμητα είτε μέσω θεραπευτικής παρέμβασης. Ανάλογα με τον αριθμό των εναπομεινάντων ουδετερόφιλων, η ουδετεροπενία ταξινομείται ως ήπια, μέτρια, σοβαρή ή εκσεσημασμένη. Επιπλέον, ανάλογα με τη διάρκειά της, ταξινομείται ως παρατεταμένη (>7 ημέρες) ή όχι. Εάν ένας ασθενής με ουδετεροπενία έχει πυρετό, αυτό ονομάζεται εμπύρετη ουδετεροπενία και αποτελεί λόγο αναζήτησης ιατρικής φροντίδας. Εάν η ουδετεροπενία του ασθενούς είναι σοβαρή ή έντονη και ταξινομείται ως παρατεταμένη ή υπάρχουν άλλοι σχετικοί παράγοντες κινδύνου, οποιοσδήποτε πυρετός θεωρείται επείγον ιατρικό περιστατικό.

Για τους ογκολογικούς ασθενείς, οι πιθανότητες εμφάνισης πυρετού σε κάποιο σημείο κατά τη διάρκεια της ουδετεροπενικής τους φάσης κυμαίνονται από 10% έως 50% για τους ασθενείς με όγκους συμπαγών οργάνων και ξεπερνούν το 80% για τους ασθενείς με αιματολογικές κακοήθειες. Στο 1/3 περίπου των ασθενών με εμπύρετη ουδετεροπενία ανιχνεύεται με μικροβιολογικές εξετάσεις ένας λοιμώδης παράγοντας ως αιτία του πυρετού. Ωστόσο, σε αρκετά από τα υπόλοιπα 2/3 των περιπτώσεων εμπύρετης ουδετεροπενίας η αιτία του πυρετού μπορεί να οφείλεται σε λοίμωξη που δεν μπόρεσε να τεκμηριωθεί με μικροβιολογικές μεθόδους. Χωρίς κατάλληλες και έγκαιρες παρεμβάσεις, τα ποσοστά θνησιμότητας είναι ιδιαίτερα υψηλά μεταξύ αυτών των ασθενών. Τα ποσοστά θνησιμότητας εξαρτώνται τόσο από παράγοντες που σχετίζονται με τον εκάστοτε ασθενή (όπως η ηλικία του, ο τύπος του καρκίνου, η σοβαρότητα και η διάρκεια της ουδετεροπενίας του, η παρουσία άλλων σοβαρών νοσημάτων ή το ιστορικό λοιμώξεων) όσο και από παράγοντες που δεν αφορούν τον εκάστοτε ασθενή (όπως ο τύπος της χημειοθεραπείας, ο τύπος του λοιμογόνου παράγοντα, η διαθεσιμότητα καινοτόμων αντιμικροβιακών θεραπειών ή η τοπική επιδημιολογία πολυανθεκτικών βακτηρίων).